Kάθε παραδοσιακή γεωργική εργασία στον τόπο μας διαθέτει το δικό της πλούσιο λεξιλόγιο. Οι παραπάνω “άγνωστες” λέξεις έχουν να κάνουν με το τρύγημα των σταφυλιών! Κατά τη διαδικασία του τρυγήματος των σταφυλιών, σε αρκετές περιοχές της χώρας μας, ο παππούς της οικογένειας έκοβε 5-6 χοντρά κλωνάρια κλήματος (τις κληματσίδες) με αγκύλη στην άκρη.
Κατόπιν πήγαινε και διάλεγε τα ροζακιά και τα γκρανουάρια, όψιμες ποικιλίες σταφυλιών με χοντρή φλούδα. Με αυτά τα σταφύλια έφτιαχνε τις «φούντες» ή τις «κρεμαστάρες».
Φούντες ήταν τα σταφύλια που στηρίζονταν από το κοτσάνι, το ένα επάνω στο άλλο, στην κληματσίδα, την οποία στη συνέχεια κρεμούσαν σε ένα δοκάρι του υπογείου (μαζί με τα ρόδια και τα κυδώνια) για να τρώνε σταφύλια μέχρι τα Χριστούγεννα!
Στη Λευκάδα, οι νοικοκυραίοι των αμπελιών έκαναν κάτι άλλο. Γέμιζαν καλάθια με διαλεχτά σταφύλια, τα σκέπαζαν με φύλλα, χαλούσαν μια λιθιά και τα έκρυβαν μέσα. Μετά ξανάφτιαχναν τη λιθιά, τοποθετώντας τις πέτρες όπως ήταν πριν. Τα σταφύλια έμεναν κρυμμένα εκεί μέχρι τον χειμώνα, σε μέρος που μόνο εκείνοι γνώριζαν, διατηρημένα άριστα στο φυσικό ψυγείο της φύσης. Tις κρυψώνες αυτές τις έλεγαν «χωσάδες».

Πηγή: www.orinidorida.blogspot.com