Η Αλεπού, ο Κόρακας… και το Τυρί (!)

Mια φορά και έναν καιρό ένας κόρακας που είχε αρκετά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, βρήκε ένα λαχταριστό κομμάτι τυρί και πεινασμένος καθώς ήταν κάθισε στο κλαδί ενός δέντρου να το απολαύσει.

Να που εκείνη τη στιγμή βρέθηκε στο διάβα του μια αλεπου που το είδε να ανεβαίνει στην κρυψώνα του και λιμπίστηκε να φάει και αυτή ένα κομματάκι τυρί. Άρχισε, λοιπόν, να καταστρώνει σχέδια για το πως θα το αρπάξει. Και μιας και δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει στο κλαδί του δέντρου, σκέφτηκε να καλοπιάσει τον κόρακα λέγοντας του τα εξής:

– Ω, κόρακα τι όμορφος που είσαι ! Ολόλαμπρο το μαύρο σου το φτέρωμα, λυγερά τα δύο γερά σου πόδια και τα νύχια σου σκέτα μαργαριτάρια που αστράφτουν στο φως. Αμ, τα μάτια σου; Τα μάτια σου προδίδουν πως είσαι το εξυπνότερο πλάσμα στη γη και τον αέρα, ενώ το ράμφος σου είναι τέτοιο που σίγουρα το μακαρίζουν όλα τα πτηνά !

Ο κόρακας ακούγοντας τα όλα αυτά κορδώθηκε σαν … παγόνι ! Τόση ήταν η περηφάνια του που δεν παραξενεύτηκε καθόλου σαν άκουσε την αλεπού να λέει:

– Αχ, πόσο θα ήθελα να ακούσω και τη φωνή σου ! Είμαι σίγουρη ότι θα είναι η πιο γλυκιά μελωδία! Με τέτοια ομορφιά και εξυπνάδα τι λιγότερο να περιμένει κανείς !
Με τούτα και με εκείνα, ο κόρακας πείστηκε να δώσει ρεσιτάλ. “Κρα, κρα, κρα…”, ακούστηκε η φωνή του παντού μέσα στο δάσος.Αλλά εντωμεταξύ το τυρί είχε πέσει από το ράμφος του και η αλεπού το είχε κάνει μια χαψιά. Στο τέλος καθώς ξεμάκραινε του είπε να σταματήσει να τραγουδά με την αγριοφωνάρα του και τον συμβούλεψε λέγοντας:

Αλλά εντωμεταξύ το τυρί είχε πέσει από το ράμφος του και η αλεπού το είχε κάνει μια χαψιά. Στο τέλος καθώς ξεμάκραινε του είπε να σταματήσει να τραγουδά με την αγριοφωνάρα του και τον συμβούλεψε λέγοντας:

– Ax, κόρακα πιο κουτέ από όλα τα πουλιά. Ξεγελάστηκες με τις κολακείες και να που σου έφαγα το τυρί εκεί που θα έμενα κανονικά νηστική. Άλλη φορά έχε το νου σου όταν ακούς πολλά κοπλιμέντα γιατί μπορεί να την ξαναπάθεις !

Αυτά λέει αυτό το σοφό παραμύθι του Αισώπου που μας υπενθυμίζει πως όταν ακούμε πολλές κολακείες θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί.

Σε εμάς τους καλοφαγάδες ο μύθος όμως υπενθυμίζει και κάτι ακόμα :

Πάντα είναι κατάλληλη στιγμή για ένα κομμάτι τυρί… Λεβέτι φυσικά !